آیا جدایی مجیدی فقط باعث عدم قهرمانی آبی پوشان بوده!؟
استقلالی ها در حالی در لیگ برتر به مقام سومی رسیدند که همه فوتبالی ها و حتی آن دسته از غرض ورزانی که به کادرفنی و بخصوص پرویز مظلومی و کار فنی وی اعتقاد نداشتند به اینکه نکته کاملا اعتراف نموده بودند که آبی پوشان اگر در دو یا سه دیدار نیم فصل دوم _با توجه به فشردگی بازیهای این تیم _ا ز مجتبی جباری و یا آندو تیموریان محروم نبودند می توانستند به راحتی قهرمانی لیگ را بدست بیاورند.
گواه این موضوع بازیهای پایانی لیگ در مقابل صنعت نفت آبادان و نفت تهران بود که هر دو بازیکن فوق به درصد مطلوبی از آمادگی رسیده بودند(نه آـمادگی کامل) و همین امر باعث شده بود که استقلالی ها دو بازی خود را با دو نتیجه خبلی خوب با توجه به موقعیت و زمان و مکان بازیهای انتهای به پایان ببرند.
خیلی سخت و جانبدارانه نباید به این سومی استقلال نگاه کرد و آنرا تجزیه و تحلیل نمود.
بله اگر فرهاد مجیدی در نیم فصل دوم از استقلال جدا نمی شد شاید سند قهرمانی آبی پوشان در دو سه هفته پایانی لیگ به نام استقلال زده شده بود!
اما نباید این نکته را فراموش کنیم که با وجود جدا شدن فرهاد مجیدی و نداشتن گلزنی شاخص در جدول آقای گلهای لیگ برتر از استقلال،این آبی پوشان تهرانی بودند که بهترین خط حمله لیگ برتر را در اختیار داشتند.
این موضوع خود،گواه خیلی از مسائل فوتبالی می باشد که بازیکنان استقلال در دیدارهای برگزار شده مقابل حریفان خود همگی در امر گلزنی و گلسازی تلاش می کردند و پراکندگی و تعداد گلزنان استقلال بین بازیکنان مختلف،نشان از تلاش تیمی و وحدت تاکتیکی بوده و یک یا دو بازیکن تلاش بازیکنان هم دسته خود را تکمیل نمی کردند و هر کدام از بازیکنان در دیدارهای مختلف باعث موفقیت تیم خود شده اند.
آری اگر فرهاد مجیدی در استقلال می ماند و نیم فصل دوم را هم با تیم محبوب خود بازی می کرد شاید با توجه به شم گلزنی و تجربه بالای وی از موقعیتهای ایجاد شده درون محوطه جریمه حریفان استقلالی ها بیشتر بهره می بردند و کارشان به اما و اگر روزهای پایانی لیگ نمی رسید و خبلی زود و با اختلاف بالای امتیازی قهرمانی خود را جشن می گرفتند.
نظرات شما عزیزان:
|
ماجرای فصلی که گذشت
نويسنده: 
